direct bestellen: klik hier

Elk half jaar 'verloten' wij een gratis exemplaar van het boek Licht Leven onder de bestellers van die periode die ons hun bijzondere of mystieke ervaring doormailen.

Iedere ervaring is bijzonder en uniek en we willen daar ook zeker geen waarde-oordeel over vellen. Daarom wordt de winnaar niet bepaald door wie het mooiste, meest mystieke of best geschreven verhaal inlevert: met de pendel wordt uitgependeld wie het gratis boek wint.

Voorgaande winnaars:

• jan-jun '08
  "Ik heb lang moeten wachten voordat ik zwanger was. Mijn zwangerschap was één roze wolk. Maar toen onze dochter uiteindelijk geboren was, was mijn angst om dit babytje te verliezen zo groot dat ik er niet van sliep. Toen het wiegje naast mijn bed stond sliep ik met mijn hand op haar buikje, om te voelen of de ademhaling wel gewoon doorging. En toen ze te groot werd voor de wieg ging ik ieder uur in haar ledikantje op haar eigen kamer luisteren/voelen of alles goed was. Tot die ene avond dat ik op haar kamer kwam. Daar zat mijn -overleden- schoonmoeder. Ze had haar hand op de buik van mijn dochter en ze keek me aan. Ze zei: 'Het is goed Francé. Ga maar slapen.' Ik voelde een rust over me komen en wist dat ik alles kon loslaten. Ik ben nooit meer 's nachts gaan kijken. Mijn dochter is nu dertien, maar ik weet en mijn dochter weet ook, dat ze nooit alleen is. Het is goed zo."
• sep/okt/nov/dec '07
  "Ik heb vele bijzondere ervaringen gehad, zou het niet eerlijk vinden er eentje het meest bijzonder te vinden... Wat ik voor vandaag heel bijzonder vond is dat ik verdrietig was en bij mezelf dacht: "Ik wil in het licht leven..." Heb dit toen zomaar ingetypt in de zoekmachine en zo kwam ik op deze site... Is dat bijzonder of niet? Ik geloof in subtiele hints..."
  Kerstin van 't Ende, Nijeveen
• mei/jun/jul/aug '07
  "Ik heb er meerdere mogen meemaken, maar de recentste is wel bij mijn openhartoperatie in september 2006... Het ging niet zo goed en na 3 dagen lag ik nog op intensive care. Ik had er een dubbele longontsteking bij gekregen en in de 3e nacht bad ik tot de Heer dat ik graag naar Huis wilde, want de pijn was bijna niet meer te verdragen, en dat ik klaar was met dit leven... mijn kinderen ver volwassen en allemaal goed terecht gekomen.
  Opeens kreeg ik een visioen, zó duidelijk.., Ik stond op het strand en om mij heen duizenden mensen en we keken allemaal omhoog. De één verrukt, de ander zag er angstig uit, de ander verbaasd. Ik was verrukt en voelde een vrede in mijn dalen en tegelijkertijd wist ik dat de hele wereld zó keek. Ik weet echter niet wat of het was, wat mij zo blij deed voelen.
  Mijn interesse in 2012 is groot en toen wist ik dat ik mocht blijven om die tijd mee te mogen maken... kan niet anders. Want ik zei vaak tegen vrienden: Ik hoop toch zo dat ik dat allemaal mag meemaken en nu zijn we bijna 11 maanden verder en veel mensen zeggen dat ik veranderd ben na mijn operatie – bewuster, ik babbel en kwek niet meer zoveel, ik voel... ik kijk... ik leef!!!!"
  mevrouw Vonnie Miedema, Vlissingen
• jan/feb/mrt/apr '07
  "Een aantal jaren geleden zag ik het boek Emed van Mw. Mulder-Schalenkamp in een boekenkast bij een vriendin staan. Kon het op dat moment niet meenemen. Een paar weken later op mijn werk (ouderenzorg) was ik bij een bewoonster van 100 jaar op mijn afdeling, die vanaf haar jonge jaren zich bezig hield met het spirituele en wat in die tijd achter gesloten deuren moest blijven. Ik vertelde haar van het boek Emed en ze zei: kijk maar eens in mijn boekenkast. Op de voorste rij stonden allemaal romans (de sprituele boeken mochten niet in het zicht), waarvan ik er enkele uithaalden en toen zonder te kijken mijn hand naar de achterste rij deed en er een boek uit haalde. En het zal u niet verbazen, het was het boek over Emed. Dit was een heel byzondere spirituele, mystieke ervaring. De dame is inmiddels overleden maar ik heb via de familie nog wat oude spirituele boeken gekregen, dit in opdracht van de oude dame."
  Mevr. Clary Ruijterman, Den Haag
• okt/nov/dec '06
  "We hadden een galadiner (in 1994), we zaten aan 12-persoonstafels.
  De dominee ging voor in gebed. Ik had me voorgenomen goed te luisteren, ging rechtop zitten, voeten naast elkaar. Ik heb niks van dat gebed gehoord, en kwam in een ander bewustzijn. Mijn hoofd en schouders kwamen in een witte wolk en dan die heerlijke warmte! Het was heel prettig. Moest heel erg rechtop zitten en rekte me helemaal uit. Toen de dominee "amen" zei, was alles weg. Het voorgerecht werd geserveerd en ik pakte het buitenste bestek.
  Tijdens het eten kreeg ik het gevoel dat de andere messen in m'n mouw wilden kruipen, heel irritant. Wat was er nu loos? Die andere messen werden aangetrokken door het mes dat ik vast had. Het mes was magnetisch. Er zat een amerikaanse kolonel naast me en hij zei: That's impossible! Roestvrijstaal kan niet magnetisch worden. Grote hilariteit aan tafel.Iedereen proberen of het ook ging met haar of zijn mes. Ik ging met mijn mes naar die van m'n buurman en dat mes ging met de beweging mee.
  Na verloop van tijd gingen we verder met de maaltijd en hield het magnetisme op.
  Ik ben het wel verder gaan ontwikkelen en kan nu pijntjes weghalen."
  mevrouw E. Smeenk-Provoost, Harderwijk
  
• jul/aug/sep '06
  "Mijn kat Casper was al oud maar ik wilde hem niet kwijt. Op een avond keek hij indringend naar de gang maar ook al zag ik niets, ik voelde wel een Aanwezigheid. Ik wist op dat moment dat deze mijn kat kwam "halen" maar ik was zo emotioneel dat ik riep "ga weg, je krijgt hem nog niet". De aanwezigheid verdween, Casper keek even naar mij en ging verder slapen. Dit gebeurde een maand later weer maar ik stuurde weer de Aanwezigheid weg.
  Ik realiseerde me echter dat ik eerlijk moest zijn naar mijzelf en naar mijn kattenkind en heb toen aan de Aanwezigheid gevraagd, "als het moment daar is wil ik dat ik thuis ben en dat Casper in mijn armen overlijdt.
  Twee maanden later deed ik boodschappen in een ander dorp en ik had plannen om die dag daar te blijven. Maar nadat ik de boekenwinkel uitliep kreeg ik sterk het gevoel om naar thuis te gaan. Terwijl ik terugreed dacht ik aan een bestelling die ik nog moest ophalen maar opnieuw kwam dat sterke gevoel om naar huis te gaan. Thuis gaf ik Casper zijn lievelingseten wat hij genietend opat. Daarna kwam hij, zoals zo vaak, in mijn armen liggen slapen.
  Na een uur keek hij mij ineens aan, miauwde en lag zijn kopje neer. Hij stierf in mijn armen en ik kreeg letterlijk waarom ik had gevraagd!
  Mijn Casper is 19 jaar oud geworden."
  mevrouw J. de Vrij, Barendrecht
• apr/mei/jun '06
  "Ik ben Reiki-master, en heb zes dochters. Eén van mijn dochters is helaas overleden vier jaar terug. Om haar te helpen haar oude karma te reinigen én om haar ziel nieuwe kracht te geven voor een volgend leven, heb ik haar op een ochtend in gedachten Reiki gegeven, en haar in gedachten helemaal losgelaten.
  Toen ik me 's avonds afvroeg of de Reiki had geholpen, kreeg ik van haar een antwoord. Vanuit het niets (ik was aan het fietsen)kreeg ik plotseling zo'n overweldigend gevoel van geluk,Liefde en een intens gevoel van tevredenheid over me heen, samen met de boodschap 'het is goed zoals het nu is met mij', dat de tranen me in de ogen sprongen."
  De heer Borsboom, Capelle aan den IJssel
• jan/feb/mrt '06
  "De dag nadat mijn zoon overleden was, (op 24 maart is dat drie jaar geleden) zaten we met elkaar de uitvaart te bespreken. Plotseling begon de satellietgestuurde klok in de kamer uit zichzelf rond te draaien naar een tijstip twee uur eerder. Dit heeft zich hierna nog zo'n dertig keer voorgedaan over een periode van circa anderhalf jaar. De ene keer ging de tijd vooruit, de andere keer achteruit. Het gebeurde altijd op bijzondere tijdstippen, bijvoorbeeld met een verjaardagen of als er iemand op bezoek was. We vinden het nog steeds jammer dat we geen 'kloks' spreken. Er was nog een bijzondere ervaring: Mark was na een hersenbloeding in coma geraakt en toen hij twee dagen in het ziekenhuis lag, rook ik zijn aftershave naast me, op het moment dat we op een parkeerplaats liepen. Op dat moment wist ik dat hij was overleden hoewel dat officieel pas tien dagen later het geval was."
  Mevrouw Herstel, Spijkenisse
• okt/nov/dec '05
  "Ik reed op een weg die ik vaker had gereden maar men had de weg omgelegd, die ging niet meer rechtdoor maar ging met een bocht naar rechts waardoor het tegemoet komend verkeer dus ook van rechts kwam. Door mijn nachtblindheid kon ik dit niet zien, mijn beschermengel heeft mij toen gewaarschuwd door te zeggen dat ik hard op de rem moest trappen, dat deed ik en kwam tot stilstand een paar centimeter voor een auto die dus vanuit die bocht kwam anders was ik met een vaart van 80 km/per uur bij hem binnen gereden, een heel aparte gewaarwording."
  mevrouw van den Bekerom, Deurne
• jul/aug/sep '05
  "Helemaal alleen liep ik door het bos, toen twintig jaar. Het was saai grijs windeloos weer, zo ook mijn gemoedstoestand. En zonder heftigheid, zonder aankondiging, gebeurde het: mijzelf smolt uit mijn lichaam en vloeide uit. Totdat ik mijn hele omgeving raakte en de hele omgeving mij... Ik was het hele besef van ik-zijn kwijt en was volledig 1 met de bruine bladeren op de grond, de kale bomen.
  Heel langzaam dan ook kwam het besef van mij-als-persoon-los-van-de-rest weer terug. Ik vroeg me af hoe lang deze ervaring duurde, maar in deze mystieke sfeer bestaat geen tijdsbesef en ik was helemaal alleen."
  Belinda Peterse-van Orden, Amsterdam
• apr/mei/jun '05
  "Ik heb jarenlang last gehad van een buitengewoon stekende pijn vlak naast een nekwervel. Ik had er erge last van en vroeg me af wat het nou was. En of ik er ooit vanaf zou komen?
  Op een dag dat ik net thuis kwam van de wekelijkse boodschappen, zat ik in de keuken op de grond het voorraadkastje aan te vullen met de boodschappen. Plots voelde ik 'iets' dat mijn hoofd lichtelijk schuinhield en daarna een lichte sprankelende aanraking op de pijnlijke plek. Ik voelde het als licht. Als iets dat niet te benoemen valt.
  Daarna heb ik NOOIT geen last meer gehad van die pijn bij mijn nekwervel. Echt nooit meer.
  Voor mijn gevoel ben ik werkelijk aangeraakt door een engel. En ik ben er nog steeds erg dankbaar voor.
  Astrid Bornai, Waalwijk
• jan/feb/maart '05
  "Toen mijn relatie uitging met mijn vorige partner,... was ik 19 jaar oud. Woonde op mijnzelf bij mensen op een boerderij in een caravan. Het contact met mijn ouders was, helaas om geloofs redenen verbroken. Ik heb mij ontzettend alleen gevoeld. En wist niet meer wat te doen.
  Alles wat niet volgens de regels van het geloof ging, en spiritueel was, was duivels. Ondanks dit, ben ik niet geschrokken van de stem die in mijn hoofd kwam, die zei;"Jij blijft niet alleen!"
  Ik zei;" Hoezo,... wie wil mij nu hebben?"
  De Stem zei weer :"Jij blijft niet alleen, al word je 80 jaar, jij blijft niet alleen"
  Net voor kerst heb ik de relatie verbroken, en met oud en nieuw, leerde ik mijn man kennen! We zijn inmiddels bijna 10 jaar verder,... en nog steeds gelukkig met elkaar.
  Ik heb de stem nooit meer gehoord,.... misschien heb ik al die tijd niet meer zo nodig gehad als toen."
  (inzender wil graag anoniem blijven)
• nov/dec '04
  "Toen mijn man mij heeft verlaten voor mijn 'vriendin' en ik me vele nachten lang eenzaam, verraden en bijzonder verlaten heb gevoeld, heb ik op één van vorenvermelde nacht aan God gevraagd of ooit nog wel een nieuwe liefdevolle relatie zou krijgen. Ik kreeg warempel ook nog een antwoord en daar schrok ik toch wel behoorlijk van dat ik ineens een antwoord kreeg in de vorm van een gefluister in mijn hoofd. In 1e instantie dacht ik dat ik hetzelf was. Ik kreeg als antwoord: 'Je hebt het binnen handbereik.'
  Daarop ben ik voor mijn slaapkamerspiegel gaan staan en heb gevraagd of ik mijn nieuwe aankomende partner mocht zien. In de spiegel kreeg ik de contouren van een gezicht te zien en dit gezicht had een snor. Ik had meteen zoiets van: 'Ik wil helemaal niemand met een snor.' En warempel ik heb echt mijn soulmate gevonden en ja hij was altijd al bij mij in de buurt en hij heeft een snor en ik ben God hiervoor zo dankbaar."
  mevrouw Spulnik, Hoensbroek
• sep/okt '04
  "Ik denk dat toen ik 6 weken zwanger was van mijn eerste kindje en in een half waaktoestand engeltjes een gouden net over mij heen zag spinnen of maken. Alsof mijn kindje beschermd werd. Ik zal het nooit meer vergeten en was ervan overtuigd dat ik een goed en gezond kindje ter wereld zou brengen ."
  Laura Möller, Tilburg
• via Bericht van een Mammie (http://www.mammie.nl)
  "Het was januari 2004. Mijn zwager overleed bij een tragisch verkeersongeval. Hij was pas 38 jaar; getrouwd en had twee kinderen. Een dochter van 7 en een zoon van 1 1/2 jaar. Veel paniek, ontreddering en verdriet. Die twee arme kleintjes. De jongste zal zich zijn vader nooit kunnen herinneren. Om zoveel mogelijk voor later vast te leggen vroeg mijn schoonzusje ons om foto's van de bloemen en de kist te maken. Ik maakte eerst foto's van de bloemen van collega's, verdere familie en vrienden en daarna van de bloemen van de directe familie en zijn gezin. Tijdens het op cd zetten van de foto's viel mij ineens iets op. De eerste paar foto's zagen er heel normaal uit. Maar de foto's daarna waren duidelijk anders; er leken oplichtende vlekjes, een soort sterretjes op te zitten. Dit was zo bij de foto's met de bloemen het dichtst bij mijn zwager; dus van directe familie en het was het ergst bij de foto waarbij zijn gezicht te zien was. Naast zijn hoofd lagen twee tekeningen van zijn kinderen. Op zijn gezicht en op de tekeningen waren de sterretjes niet te zien, maar overal rond zijn hoofd, in de kist en op de bloemen waren ze het ergst. Het zag er heel mooi uit; een soort oplichtende puntjes in verschillende kleuren. En het frappante is dat ik bij het nemen van die laatste foto hardop zei: "Voor je kinderen."
  Eerst dacht ik dat het aan de belichting lag, maar dat kan haast niet want alle foto's zijn vanuit dezelfde positie genomen met dezelfde belichting. Toen dacht ik nog dat het wel aan de camera zou liggen, maar die heeft nooit eerder zoiets gehad. Voor mij is dit het bewijs dat er meer moet zijn na dit leven. Dat hij daar was op dat moment en zich op foto heeft laten zetten voor zijn kinderen. Ik vind het erg mooi en bijzonder dat ik het heb mogen zien en ik hoop dat zijn kinderen hier later ook een mooi gevoel bij hebben."
  Mirjam van Etten, Hoorn

We hebben zoveel mooie, bijzondere en mystieke ervaringen doorgemaild gekregen, dat we daar aparte website van hebben gemaakt: http://www.gewonewonderen.nl