Wat is Bericht van een Mammie?

Adverteren in Bericht van een Mammie

Vorige versies

Versie van deze maand

Alles op deze site © COPYRIGHT 2004/2005 Palaysia Productions

"Mijn zoon van vier draagt al een tijdje met veel plezier een zwart t-shirt met lange mouwen, dat aan de voorkant geborduurd is in allerlei kleuren. Een echt hippieshirt, natuurlijk heel bijzonder, vooral voor een jongen. Hij gooit er dan ook hoge ogen mee, op school en op feestjes.

Wat nog het allermooiste is en wat ik er ook altijd graag bijvertel is dat het shirt van mij is geweest. 31 jaar geleden, middenin de hippietijd, kocht mijn moeder een zwarte voor mij en een blauwe voor mijn zusje. Wij staan er meermalen prachtig mee op de foto. Mijn moeder heeft de shirts altijd bewaard en ze een tijdje geleden aan ons gegeven. En nu is Jelle er een hele stoere kleine hippie in. En in ben supertrots op hem omdat hij het zo lekker eigenwijs aantrekt!"

Sjoukje Posthuma

"Ik was tegelijkertijd zwanger met mijn vriendin. Omdat mijn vriendin ruim 3 maanden eerder uitgeteld was dan ik, ging ik dus al snel met haar mee om kleertjes te kopen.

Op 1 van onze ontdekkingstochten door kinderland(wij waren allebei zwanger van de eerste) kwamen we bij een winkel uit met hele dure kleding. Ik wilde meteen weer naar buiten, maar mijn vriendin liep toch langs de rekken om voor aanbiedingen te kijken. Onmogelijk! Er was geen enkel kledingstuk dat wij konden betalen! Vol verbazing over het bedrag wat de dame bij de kassa afrekende bleven we toch nog even rondlopen en dat was fout.

Daar hing het: een lief doorzichtig jurkje met borduursel van het merk Blablabla. Mijn ideale doopjurkje voor het geval ik een meisje zou krijgen.....

Mijn vriendin heeft mij ervan overtuigd dat ik waarschijnlijk een jongetje zou krijgen als ik dit jurkje nu kocht. Ik zou onmiddelijk gestraft worden voor het uitgeven van zoveel geld.

Thuisgekomen heb ik nog maanden aan het jurkje gedacht en erover gedroomd dat ik me t(ondertussen al) 6 dochters de winkel binnenkwam en dat het weg was.

Ik durfde ook niet meer naar de winkel toe omdat ik bang was dat ik de verleiding niet kon weerstaan en het uiteindelijk toch zou kopen.

Nadat onze dochter geboren was, heeft zij in het ziekenhuis gelegen. Doordat ik de hele dag daar was heb ik geen tijd gehad om naar doopjurkjes te gaan kijken. Toen onze dochter thuis kwam en ik met mijn vriendin en haar dochtertje voor het eerst ging winkelen, kwam het jurkje natuurlijk ter sprake. Ik was ervan overtuigd dat het er niet meer zou hangen en dat het niet te bestellen was omdat het ondertussen al een halfjaar geleden was dat wij het gezien hadden. Toch gingen we kijken...

Van mijn jurkje hing er nog 1 aan het rek, maat 74 terwijl mijn dochter op dat moment maat 62 had. En of het zo bedoeld was, was het nog afgeprijsd ook. De collectie was eruit en dit was als enige nog over.

Ik heb het met bevende handen van het rek gepakt en afgerekend.

Dolgelukkig ben ik naar huis gegaan en heb ik mijn dochter het jurkje aangepast. Het zat wat strak maar ze huilde niet, dus ik vond dat het wel ging. Mijn vriend vond van niet. Het zou nog 3 maanden duren voor dat ze gedoopt zou worden en dan kon ze nog wel eens groeien...

De volgende dag ben ik terug gegaan naar de winkel om het te ruilen voor iets anders.

Ik ben nog nooit zo verbaasd geweest als op dat moment, want de kassiere vertelde doodleuk dat ze er toevallig nog eentje achter had gevonden in een iets grotere maat.

Ik heb ter plekke mijn dochter dat jurkje aangedaan en het paste! Dit zou ze over 3 maanden nog wel kunnen dragen!

Op de dag van de doop zag ze er fantastisch uit en ik heb de hele dag gestraald.

Alle kleren die mijn dochtertje te klein waren heb ik ondertussen weggegeven, maar het doopjurkje hangt nog in de kast, wie weet heb ik het nog een keertje nodig..."

Mieke Hermans

"Ik heb een heel mooi setje kleertjes van maatje 62 heel goed bewaard. Dit prachtige setje kleren van een heel zacht fluweel-achtige stof heeft ons zoontje (nu inmiddels 3,5 jaar oud) gekregen van zijn opa en oma toen hij geboren werd. Helaas ging er iets mis bij de geboorte van onze Daan, hij heeft bij de bevalling zeven minuten zonder zuurstof gezeten en is direct daarna gereanimeerd. Hij heeft daarmee een zware hersenbeschadiging opgelopen...

Twee jaar na de geboorte van Daan hebben we een heel lief klein meisje gekregen, Lotte. Ons dochtertje is gelukkig helemaal gezond. Toen Lotte 3 maanden oud was heb ik haar dat speciale fluweel-achtige setje kleren aan gegeven wat van Daan is geweest. Ik heb toen foto's opgezocht van Daan in datzelfde pakje en ik heb haar op exact dezelfde manier op de foto gezet.

Dit heeft voor ons een prachtige foto-sessie opgeleverd waarin ze ontzettend veel op elkaar lijken. Eigenlijk kun je bijna niet zien welke baby nu Daan is en welke Lotte... En alleen ik weet dat Daan op deze foto al zeven maanden oud was en Lotte pas drie..."

Jolanda Rutten

"Toen ik zwanger was van onze oudste werd mij van alle kanten afgeraden kleertjes aan te schaffen in de kleinste maat: de meeste baby's zouden deze amper een week aankunnen, zo werd mij verzekerd. Toen de verloskundige met 35 weken voorzichtig opmerkte dat het wel een erg kleintje leek te worden, wimpelden wij dat eerst nog weg met een "ach, niet iedereen vindt een dikke 8ponder het leukst hoor!". Toch kocht ik in al mijn nesteldrang nog maar wat kleertjes in maatje 50, al was het misschien maar voor even. Onze dochter bleek inderdaad een kleintje, wat heet: een té kleintje, met nog geen vier pond. Gelukkig wel kerngezond. Maar ik stuurde mijn man vanuit het kraambed naar de babywinkel voor het allerkleinste wat hij maar vinden kon: dat bleek een geelfluwelen pakje in maat 45 te zijn. Het zat nog behoorlijk ruim maar stond erg schattig. Onze volgende kinderen hebben het geen van allen aan gekund, maar het is al jaren het favoriete kledingstuk van dochters babyborn!"

Rebecca Luijten

"Het kledingstuk van onze zoon Jonah, waar wij een bijzondere herinnering aan hebben is een blauwe broek en een truitje met lizards erop en de tekst "bebe-lizard".

Jonah is verwekt tijdens onze vakantie in Australie, waar we lizards in de vrije natuur mochten aanschouwen. In de loop van mijn zwangerschap droomde ik dat ik beviel van een jongetje en dat gevoel bleef de hele zwangerschap. Toen ik in de babywinkel het blauwe lizardpak tegen kwam, moest dat het eerste pakje worden voor onze zoon. En het was inderdaad een jongen!!

Zijn lizardpak bewaren we goed, zeker omdat het ons herinnert aan het prachtige land waar onze zoon verwekt is. We hopen hem ooit dit land te mogen laten zien en de lizards staan daar symbool voor."

Anja Geldof

"Ik hecht heel veel waarde aan het dooppakje van mijn kids.

Het was een heel mooi ecru pakje, betaand uit een shirtje, broekje, hes en een pet/muts. Hierbij hadden we een donkerbruin teddy bodywarmer en bruine schoentjes, iedereen vond hem prachtig.

Nu 3 jaar later hebben we het pakje bij de doop van mijn dochtertje weer gebruikt. We hebben alleen het truitje vervangen voor een bruin "meiden"truitje. En ja, iedereen vond het zo leuk en mooi dat we het voor alle 2 de kids heddan gebruikt.

Zelf waren we helemaal trots dat allebei de kids er zo mooi in waren."

Linda, trotse mama van Lorenzo en Damaè

"In de ochtend van 30 januari 2003 werd ons vijfde kindje geboren. Thuis, op de baarkruk in de woonkamer. Alle kinderen waren nog thuis. Het was 7.45u, vlak voor schooltijd. Mijn oudste zoon van toen 13, het waren er vier, hield de andere jongens boven, kleedde ze aan en gaf ze te eten.

En toen werd het kindje geboren, klein, mooi en jawel hoor een meisje. Veerle, een plaatje. Ik kon het niet geloven. De dag is als een roes aan mij voorbij gegaan.

's Avonds begon het te sneeuwen en toen mijn man de hond ging uitlaten, lag er bij de deur in de sneeuw een pakje.

Haar eerste jurkje, zomaar neergelegd, rood ribcord. Toen kwamen de tranen en het besef, we hebben een meisje."

Natalie van Straten

"Er is een pakje waar ik veel waarde aan hecht. Mijn eerste dochtertje is met een spoed keizersnee geboren (negen maanden prima ingedaald en toch in stuit, de doktoren hadden het een en ander over het hoofd gezien). Door de spoed keizersnee had ik weinig tijd om over kleding na te denken, maar ik kon nog net een pakje in mijn tas stoppen. Mooi creme pakje met een grote muis erop.

Bij mijn tweede meid werd het ook een keizersnee, jammer genoeg. Voor haar had ik het zelfde pakje ingepakt en ook haar stond het geweldig.

Allemaal leuk en aardig, maar nu is mijn zusje begin dit jaar bevallen en zij vroeg wat ik mijn kinderen als eerste had aangetrokken. Nadat ik het pakje had laten zien vroeg ze heel verlegen of zij dat pakje haar kindje ook mocht aan trekken. Maar natuurlijk, ik was heel erg vereerd.

Na twee meiden het pakje van de muis aan gehad hadden was het nu de beurt aan mijn neefje!

Dit pakje blijft voorlopig wel in de familie!"

Marianne Nauta

"Mijn speciale herinnering aan een kledingstuk is het pakje wat Kaylee droeg toen ze eindelijk na vijf weken ziekenhuis uit mocht.

Kaylee is een wonderkindje,na drie lange jaren van wachten wist ik pas (door een fout van de gynacoloog) met vijf maanden dat ik zwanger was.

Met 35 weken is Kaylee gehaald via een spoedkeizersnee omdat ik het HELLPsyndroom gekregen had. 1320 gram maar helemaal gezond.

Alle kleertjes die wij hadden waren veel te groot, zelfs de allerkleinste rompertjes daar passte ze wel drie keer in.

Voor haar thuiskomt heb ik bij de speelgoedwinkel een pakje van baby born gekocht ( rood pofbroekje met jurkje erover) en dat had ze aan toen ze na vijf weken eindelijk mee naar huis mocht!"

Rina Scholtus

De tweede prijs, een set Wahm!Affirmatiestickers t.w.v. EUR 2,99, is gewonnen door Maud Doutzenberg uit Heerlen, moeder van Raf, met deze inzending:

"Ons zoontje werd geboren; volledig haarloos. Sommige beweerden dat hij roodharig zou worden. Wij hadden dan sterk onze bedenkingen. Het kwam totaal niet in beide families voor.

Mijn vader was supertrots op zijn eerste kleinkind. Hij kwam vaak onverwachts knuffelen met hem. En op een keer had hij een pakje bij zich. Er in zat een heel klein oranje met groen geruit overhemdje maat 62. Hij was zo trots op zijn aankoop. Hij zag het hemdje in de winkel liggen en dacht meteen dat is wat voor Raf. (zelf ging hij niet graag op pad voor kleding).

Het zag erg grappig uit als hij het aan had. Zoiets kleins met zo'n volwassen kledingstuk!

Mijn vader is pas overleden. Onze zoon (inmiddels 7 jaar en toch roodharig geworden) moet zijn grote vriend nu missen. Ze hadden een heel bijzondere band. Dus hebben we het hemdje veilig opgeborgen in zijn babybewaardoos. Om af en toe er uit te halen en dan glimlachend weer aan opa te denken die trots met het hemdje aan kwam zetten."

De eerste prijs, een waardebon van EUR 20,- bij Zippzapp.nl, is gewonnen door Lonneke Opdam-Wisman, moeder van 3 zonen van bijna 6 jr, 3,5 jr en 9 mnd met de volgende inzending:

"Toen ik de vraag las: 'Wat is je favoriete kleding stuk, waar heb je de meeste herinneringen aan?' kon ik eerst niets bedenken. Zitten er wel zoveel herinneringen aan kleding? Het zijn maar gebruiksvoorwerpen. Je trekt het aan om het niet koud te hebben en je te beschermen tegen weersinvloeden. Een jas tegen de regen, schoenen tegen zere voeten en een broek en trui om niet naakt en koud door het leven te gaan.

Maar toen ik in mijn schommelstoel een beetje zat te mijmeren dacht ik aan het blousje van mijn broer, een helblauw blousje met een rood vlinderstrikje en rode knoopjes. Hij heeft ooit voor een bekend Nederlands kinderkledingmerk op de foto gestaan omdat onze oom ervoor ontwierp. Het blousje hebben we nog, onze oudste zoon heeft het al gedragen en ik kan niet wachten tot ook de middelste erin past.

Maar het stopte niet bij dat ene blousje; ik moest aan veel meer dingen in de kasten van mijn 3 jongens denken. Ongelovelijk dat er zo'n stroom herinneringen los kwam.

Het geel met zwarte spencertje met een konijntje erop die ik zelf als baby heb gedragen staat erg leuk bij onze jongste. Het vest dat oma voor onze oudste haakte met rode autobussen erop. Het was de tweede keer dat ze hem haakte: ook mijn broer heeft er één gehad. Het vest dat ik zelf had genaaid voor onze oudste zoon tijdens de zwangerschap van onze derde. En het babypakje dat ik kreeg op de laatste dag dat ik werkte in de babyzaak, hebben 2 van mijn 3 jongens aan gehad na de geboorte, het is tijdens de verhuizing kwijt geraakt. Ik was er zelfs verdrietig over. En dan te bedenken dat ik eerst niets kon bedenken.

Maar er is ook nog de kleding met verwachtingen.

Ik heb nog een jurkje dat ik zelf heb aangehad, heerlijk jaren 70 maar helaas, niemand om het aan te trekken. Misschien dat dat nog komt bij eigen kind of nichtje... ooit.

Of de mooie rode schoenen die ik had gekocht voor onze middelste, die hij nooit zal dragen omdat hij orthopedisch aangepaste schoenen moet dragen. Die hebben we rood laten maken.

Maar ik heb ook nare herinneringen aan kleding, met name aan het maatje 50/56. Onze middelste is heel ernstig ziek geweest; alles was in gedachten al geregeld voor een begravenis, inclusief dat lieve pakje...

De kleertjes die hij wel aan kon met alle infusen en andere slangen in zijn lijfje. De frustratie dat hij na ruim 6 maanden nog steeds 50/56 droeg - ik ben hem toen maar maat 62 aan gaan trekken en dan maar oprollen. De blijdschap wanneer hij weer een maat groter aan kan staat heel dicht naast het verdriet dat zijn kleine broertje hem binnenkort al gaat inhalen. En dat terwijl ze bijna 3 jaar schelen.

Eigenlijk is een kledingkast dus net zoiets als een fotoalbum of een doos waar eerste sokjes en haarlokjes inzitten. Ik denk dat ik binnenkort het fotoalbum van mijn jongens maar eens ga uitzoeken, ze groeien namelijk wel heel hard de laatste tijd."

Redactie
Edith Hagenaar
klik hier voor contact

Alles op deze site © COPYRIGHT 2005/2004 Palaysia Productions www.palaysia.nl