Soms voel je inderdaad de kracht uit je wegsijpelen. Je hebt je kind wat gevraagd, nogmaals gevraagd, iets duidelijker gevraagd, bevolen, nogmaals bevolen en misschien zelfs geschreeuwd. Hoe dan ook, je voelt je machteloos en krachteloos. Je kind is sterker dan jij!

Daar is eigenlijk maar één reden voor: je kind is op dat moment beter in balans dan jij.

Jij bent uit balans. Doordat je moe bent. Of doordat je honger hebt. Of doordat je je zorgen maakt om iets. Of doordat iemand iets naars tegen je heeft gezet. Of doordat je verdrietig bent om iets.

Het kan zijn dat je slechts voor even, alleen dat ene moment uit balans bent. Nou, laat ik je vertellen, dat gebeurt bij de besten hoor. We hebben allemaal wel eens een zwak moment, al dan niet onder invloed van onze maandelijkse hormonenshow.

Maar het kan ook zijn dat je langdurig uit balans bent. Dat je je bijna niet meer kunt opladen. Dat je nergens meer tegen kunt en alles je te veel is. Het lijkt alsof je om het minst geringste de depressie in schiet of juist geïrriteerd wordt. En dan sta je inderdaad wel heel ver af van je eigen potentie, van je eigen Motherpower.

De sleutel achter het aanzwengelen van je eigen moederkracht ligt slechts bij één begrip: jij bent verantwoordelijk voor je eigen leven. Niemand anders, niet je man, niet je kinderen, niet je ouders, niet je buren, NIEMAND is verantwoordelijk voor jouw leven - alleen jijzelf.

We krijgen allemaal ons bordje ellende gepresenteerd, de één niet minder dan de ander. Maar hoe we er mee omgaan bepaalt hoe we worden.

Hoe ga jij om met de dingen die het leven je voorschotelt?

Laat jij je steeds uit balans brengen? En wat zijn dan de terugkerende patronen daarin?

Wat het ook is, ga er mee aan de slag. Pak het op, werk er aan en zorg dat je in balans komt. Start simpel: eet goed voedsel, ga op tijd naar bed en geef je lijf genoeg beweging. Hou op met zeuren en neem verantwoordelijkheid voor je eigen leven.

Ontgrendel die tomeloze kracht die er in jou zit. De kracht van de moeder. MotherPower.

Edith Hagenaar

P.S. Er is een trucje om er voor te zorgen dat je kind wel naar je luistert: vertel een verhaaltje, fluisterend. Over een heel ander kind in een soortgelijke situatie en wat voor vreselijks er toen met het kind gebeurde. Gelukkig dat jouw kind dat nooit in z’n hoofd zal halen, toch? (En onthou: blijf fluisteren!)