Mirjam Blekkenhorst vertelt ons hoe ze samen met haar man een boerderij, een Bed&Breakfast en een gezin met vier kinderen runt, in... IJsland. Hoe kwam ze daar eigenlijk terecht?
"Het begon allemaal met een vakantie in Zweeds Lapland, daar werd ik getroffen door het zogenaamde 'Noordelijk Gevoel'. En de letterlijke schoonheid van de natuur daar raakte me. Nederland vond ik allang erg druk en vol, terug uit Lapland vond ik het er ook erg vies. Ik had sterk het gevoel van 'ik wil weer weg'. Toen vertelde een via via vriendin me haar verhalen over IJsland waar zij een paar keer geweest was en gewerkt had en die spraken me erg aan. Heb m'n studie onderbroken en 2 maanden later stond ik alleen met een paar adressen en telefoonnummers op zak in Reykjavík. Dankzij één van die telefoonnummers kwam ik via via bij Sverrir terecht en voorjaar 1990 heb ik m'n hele hebben en houden naar IJsland verhuisd.

Sverrir, mijn man, was al boer toen ik hem ontmoette. Ik ben bij hem ingetrokken en mee gaan werken op de boerderij. In 1991 moesten we verhuizen en kwamen we hier terecht. Er was héél veel achterstallig onderhoudt aan huis en boerderij dus we wisten wat we te doen hadden toen we dit overnamen. In eerste instantie werkten we hier hoofdzakelijk met vee. Tegen ons woonhuis aan stond nog het oude woonhuis, helemaal vervallen en met gaten in het dak. Het was een kwestie van, gaan we dat afbreken of weer opbouwen? We hebben voor het laatste gekozen met in ons achterhoofd het idee van verhuur. Langs het huis stroomt een rivier waar forel gevangen wordt en we hadden in eerste instantie het idee dat het misschien een goed onderkomen voor vissers zou kunnen zijn. Tijdens de opbouw hier werden de eerste 2 meiden geboren.

We werken hier duidelijk in seizoenen, in de winter doe ik hoofdzakelijk de PR voor de Bed&Breakfast (B&B). Als het even kan neem ik graag een deel van het voeren van de beesten op me. Soms kom ik in tijden niet in de stal en dan een periode weer iedere dag. Het werken met dieren vind ik wel heel fijn, ze hebben zo'n rust om zich heen. Als de kinderen naar school gaan, zoals nu weer gedeeltelijk, rij ik twee keer per dag heen en weer naar het dorp om ze weg te brengen en weer op te halen, valt onder betaald werk. Onderhoud aan de herberg doe ik ook 's winters, of eventueel herinrichting."

Lammetjes
In mei en juni is het dik 3 weken lammertijd, meestal draai ik dan de nachtwacht om lammetjes in de wereld te helpen. Meteen daarna en al tijdens de lammertijd komen de toeristen en vissers. Dan is het dus een kwestie van klanten helpen en de herberg dagelijks schoon houden. Soms maak ik met mensen een rondrit in de omgeving. Soms heeft Sverrir een hulp nodig met omheiningen aanleggen of we planten boompjes en ik help bij het hooien. In het najaar halen we de schapen naar huis, die lopen de hele zomer in de bergen, als ik niet met een baby thuis zit ga ik een aantal dagen mee. Hoofdzakelijk de loopdagen, ben niet zo'n held te paard hier in het moeras. Die tijd hebben we het druk met schapen sorteren, wat blijft en wat gaat voor de slacht, wegen e.d. En als het een beetje lukt trakteren we onszelf op een vakantie in november.

Ik werk heel veel met de kinderen erbij, dat is het leuke van een boerderij en de B&B ook eigenlijk. De kinderen helpen al van jongs af aan mee. Dat begint met de beesten water geven, kippen en konijnen voeren, ook een doekje en helpen schoonmaken in de herberg. Als ze wat ouder worden nemen ze af en toe een deel van het voeren op zich, zijn goede hulpen in de lammertijd en bij het wegen en inenten van de schapen. Als ik er even niet ben kunnen ze al heel goed gasten ontvangen en naar hun kamers wijzen. De oudste helpt met het in de computer intikken van de veeboekhouding, enzovoorts."

Hoe heb je het geregeld met kinderopvang?
"Door de jaren heen is dat heel wisselend geweest. Verschijdene keren hebben we voor een half jaar of zo een hulp in huis gehad. Die pasten dan ook deels op de kinderen. De oudste meiden gingen een tijdje een paar keer in de week naar de crèche, dat ga ik nu niet meer doen met de nieuwe lichting. Alwin gaat soms naar de buurman en is inmiddels oud genoeg om met Sverrir mee te gaan naar de stal. Zo wisselen we elkaar af. Karlotta en Janneke gaan deels naar school, dat geeft mij toch weer een stuk rust, vind het anders toch wel zwaar worden met kinderen in zulke verschillende leeftijden en met zulke verschillende behoeftes.

Normaal gezien wisselen Sverrir en ik elkaar dus zoveel mogelijk af en naar gelang de kinderen iets ouder zijn lukt dat beter. Kunnen ze meer bij hem zijn. En nu passen de ouste meiden ook wel eens op het jonge spul.

Mijn schema veranderd aan de hand van de veranderende gezinssituatie. Nu met een baby van 5 mnd die 's ochtends uitslaapt en 's avonds alleen maar d'r moeder wil zien sta ik om 6 uur 's ochtends op zodat ik dan tijd heb voor computerwerk.

Opwaartse spiraal
Sverrir en ik kunnen heel goed samen werken, we dragen allebei ons eigen steentje bij in het bedrijf. Onze interesses overlappen elkaar maar zijn ook heel verschillend, daardoor kunnen we samenwerken maar hebben we ook ieder een heel eigen plek in het bedrijf. We kunnen ieder onze eigen kant opgroeien. Ik heb een heel temperamentvolle man, dat vond ik in het begin wel eens moeilijk om mee om te gaan. Zelf ben ik heel rustig van aard. Uiteindelijk hebben we juist daardoor heel veel van elkaar geleerd, hij om in moeilijke situaties waarin alles helemaal niet lijkt te lukken rustig te blijven. En ik om door te zetten en niet zomaar het bijltje er bij neer te leggen. Alleen de boekhouding is nog een touwtrekkerij, dat is voor geen van beiden een favoriete bezigheid.

Vooralsnog zijn we er niet rijk van geworden maar sinds de B&B er bij gekomen is hebben we het wel ruimer gekregen. Mede door de keuze de kinderen helemaal zelf op te willen voeden doe je financieel een stapje terug [omdat je minder uren werkt, red.]. De B&B varieert per jaar vrij sterk, soms draaien we een goed jaar met veel gasten, er zit een opwaartse spiraal in met één heel slap jaar ertussen. De boerderij met de lamsvleesproductie brengt nog altijd ons hoofdinkomen, de B&B begint terrein te winnen en dat zien we positief ontwikkelen in de toekomst. Noord-oost IJsland is nog een heel rustige hoek maar begint meer bekendheid te krijgen. We verwachten hier goed in te kunnen groeien."

Wat vind je het moeilijkst/minst leuk aan thuiswerk?
"Het is er altijd, het lukt niet altijd je er los van te rukken je kunt altijd bezig blijven. Vooral met de beesten zijn we natuurlijk erg gebonden.

Vooral de financiële kant is niet altijd makkelijk geweest, we hebben de tijd genomen voor de opbouw, ieder jaar iets. We kwamen in aanmerking voor verschillende subsidies en besloten geen leningen te sluiten. Van te voren hadden we een duidelijk plan opgesteld wat we wilden doen en in welke volgorde. Uiteindelijk konden we de B&B een jaar eerder openen dan gepland en waren de inkomsten meteen extra omdat we geen leningen hoefden af betalen.

Wat ik het leukst vind is het eigen baas zijn, mijn eigen keuzes kunnen maken. Het zo inrichten zoals ik zelf wil. Ik kan dit helemaal laten groeien en ontwikkelen naar eigen inzicht en zoals ik het leuk vindt. Met vallen en opstaan ben ik nu ook aan het studeren voor gezondheidsspecialist en dat hoop ik in ons bedrijf in te voegen met tijd en wijle. Dat kan allemaal.

Ik vindt ons bedrijf een heel gezinsvriendelijk bedrijf, doordat Sverrir ook thuis werkt kunnen we allebei de kinderen veel om ons heen hebben en mee laten doen."

Je bent buitenlandse in IJsland, is het niet erg moeilijk om in contact te komen met anderen en je thuis te gaan voelen, als je geen baan buitenshuis hebt?
"Toen we hier kwamen wonen heb ik me meteen opgegeven bij een paar verenigingenen dat heeft me zeker geholpen mensen hier te leren kennen. Een paar jaar terug besloot ik even pauze te nemen van dat verenigingswerk maar ik begin nu de behoefte te voelen dat weer op te gaan pakken want zeker 's winters kom ik zo erg weinig mensen tegen. Ook zoiets als een paar keer per week een uurtje aerobic helpt om op de hoogte te blijven van de laatste nieuwtjes.

Afgelopen winter gaven we volledig thuisonderwijs, aan de ene kant beviel het wel aan de andere kant vond ik dat we te geïsoleerd raakten. Het sociale leven van de meiden ging wel door met padvinders enzo maar we misten wel de toneeluitvoeringen van school en meer van dat sort bijeenkomsten. Er is hier wat dat betreft dan ook weinig te doen, geen musea enzo in de buurt. Als je iets wilt ondernemen moet je al gauw honderden kilometers rijden. Vandaar dat het ons goed bevalt dat we tot een overeenkomst zijn gekomen met de school, de kinderen gaan deeltijds naar school.

Wat zou je Nederlandse moeders die in het buitenland wonen aanraden wat betreft thuiswerken?
"Zeker doen, ik denk vaak dat we een stapje voor hebben omdat we met frisse ideeën in een ander land binnen komen. De mensen daar kunnen vast een heleboel van je leren. Meld je aan bij een vereniging, koor, toneelgroep of iets dergelijks om met mensen in contact te komen.

Thuiswerken is iets wat je echt moet willen, waar jij je goed bij voelt. Je moet flexibel zijn en kunnen organiseren helpt zeker mee. Ik merk aan mezelf altijd dat als ik het werk teveel voor laat gaan ik iebel word naar de kinderen toe. Dan moet ik mezelf even een halt toe roepen. Laat de boel maar even de boel, ontspan en vertrouw. Vertrouwen en loslaten is mijn motto.

En ook heel belangrijk, zo niet het belangrijkste, maar dat geldt altijd of je nu thuis werkt of niet, neem tijd voor jezelf. Vind iets wat bij je past, hardlopen, fietsen, yoga, mediteren. Denk niet, daar heb ik geen tijd voor, uiteindelijk krijg je er meer energie door, werk je beter, voel je je beter, werkt het positief op alles."

Bezoek Ytra Lon virtueel door hier te klikken, of natuurlijk in IJsland zelf!