| Wahm succesverhalen
Nelleke van De PassiePraktijk: "Je zou het zo kunnen zien dat ik doe wat ik doe, omdát ik geen spijt wil hebben."
Nelleke Griffioen, moeder van Ibon (2006):
"Er voor Ibon kunnen zijn en het gevoel van vrijheid vind ik grote voordelen."
|
Passie
Een paar jaar geleden vroeg ik me af of ik mezelf nog 30 jaar op kantoor zag zitten. Het antwoord was: nee. De echte omslag kwam tijdens mijn vrijgezellendag in 2003. We hebben toen kettingen gemaakt bij iemand op zolder die jarenlang als secretaresse werkte, het roer heeft omgegooid en op dat moment gepassioneerd bezig was met kralen. Op die dag heb ik besloten om aan de slag te gaan: actie! Hoe en wat was niet meteen duidelijk. Maar kort gezegd heb ik mijn eigen passies in kaart gebracht, onder andere organiseren, mensen helpen en bij elkaar brengen en dingen mooi maken. Ik zag in die periode het beeld voor me van mooie tuin waar mensen komen die even tot rust willen komen. En al een hele tijd werd ik enthousiast van mensen die gewoon doen wat ze het liefst willen. Daar is het idee van de PassiePraktijk uit geboren.
Met de PassiePraktijk inspireer ik mensen om hun hart te volgen en voor hun passie te gaan. Zo staan op www.depassiepraktijk.nl meer dan 100 tips en PassiePortretten van mensen die hun hart volgen, kun je een maandelijkse (gratis) PassiEmail ontvangen, deel ik kennis op mijn passieblog en organiseer ik workshops en PassiEvents. Daarnaast coach ik regelmatig mensen die het roer om willen gooien.
|
De boodschap van de PassiePraktijk is:
doe de dingen waar je hart van gaat zingen
Dat is tegelijkertijd mijn persoonlijke levensmotto. Zes jaar geleden gaf de coach van een persoonlijk effectiviteitstraject me dit advies. Ik deed veel dingen die ik moest (van mezelf en anderen) en kon moeilijk nee zeggen. Het is misschien wel het beste advies dat ik ooit heb gekregen!
|
Ik heb Communicatiemanagement gestudeerd, een afstudeerrichting binnen de studie Algemene Sociale Wetenschappen, aan de Universiteit Utrecht. Daarna heb ik 8 jaar als adviseur interne communicatie gewerkt bij verschillende bedrijven. Ik ben steeds minder gaan werken om daarnaast met de PassiePraktijk aan de slag te kunnen. In januari 2006 heb ik mijn baan opgezegd. Ik ben altijd heel gedreven in mijn werk, maar vond lang niet alle aspecten ervan leuk en had het idee dat ik mijn ei niet altijd kwijt kon. Communicatiekennis en -ervaring is altijd meegenomen. Ik heb er nog iedere dag profijt van!
De PassiePraktijk bestaat sinds 2005; daarvoor ben ik achter de schermen bezig geweest met de voorbereidingen. Ik had toen nog geen kinderen. In mijn achterhoofd heb ik wel het idee gehad om het met kinderen te combineren.
Werkmodel: PassieBloem
Het moeilijkste vond ik om mijn baan op te zeggen: financiële zekerheid opgeven. Daar ben ik langzaam naartoe gegroeid. Opeens was het duidelijk: nu stop ik ermee. Ik had het helemaal gehad en heb het met een goed gevoel afgerond. En ik heb er geen spijt van. Het heeft me een vrijer gevoel gegeven, ik werk als ik dat wil en niet onbelangrijk: voor mijn gevoel ben ik nu meer in balans (ondanks de gebroken nachten.).
Voor de PassiePraktijk heb ik samen met een ontwerper een paar uur gezeten voor de huisstijl. Ik wist dat ik een bloem met vijf blaadjes wilde (daar passen de vijf stappen van mijn werkmodel in, de PassieBloem) en dat de kleuren roze, oranje en rood zouden worden. Ik heb briefpapier, visitekaartjes en hele leuke ansichtkaarten (set van 6) laten drukken. De basis voor de website, zes paginas, heeft een vriend van ons gemaakt; het onderhouden doe ik zelf. En ik heb een training 'Werken met bezieling' gevolgd. Verder vertrouw ik zoveel mogelijk op mijn eigen ervaring en van de verhalen die ik om mee heen hoor. Dat is de kern.
|
Mijn wens is om zoveel mogelijk dingen te doen waar ik blij van word en energie van krijg en wil anderen mensen ondersteunen om dat ook te doen. Sommige mensen zeggen dan: 'Als iedereen mar doet waar-ie zin in heeft, dan ligt de economie toch op z'n gat?' Iedereen is anders en heeft andere talenten en wensen, die hij/zij op een andere manier inzet. Dat spreidt zich wel. En als iedereen doet waar zijn/haar krachten liggen, presteren ze ook beter en dat is overal goed voor: voor henzelf en voor hun omgeving. Nog zo vaak merk en hoor ik dat we veel dingen doen omdat anderen dit van ons verwachten. Natuurlijk zijn er dingen waar je niet altijd omheen kunt. De vraag is of je voor jezelf de balans daarin hebt, op zo'n manier dat je er minimaal last van hebt.
|
Investering
Ik verdien mijn geld met workshops en 1-op-1 passiecoaching. Mijn wens om anderen te helpen staat bovenaan en dat ik daar ook geld mee verdien, vind ik een prettige bijkomstigheid. Op dit moment richt ik me vooral op de 'particuliere' markt, maar bedrijven weten me inmiddels ook te vinden. Ik investeer veel van mijn beschikbare tijd in informatie aanbieden, kennisdelen en mensen ontmoeten. Daar verdien ik op dit moment niet direct een gangbaar inkomen mee, maar ik vind het én leuk én zie het als een investering op langere termijn.
Ik werk met plezier aan de PassiePraktijk in combinatie met de zorg voor de kleine. Dat is voor mij nu een hele prettige combinatie. Onlangs mailde iemand me die geïnteresseerd was in een paar 1-op-1 gesprekken. Ik heb haar informatie gegeven en daarna hoorde ik een tijdje niets. Ik heb haar uit nieuwsgierigheid toch nog even gemaild en gevraagd hoe het met haar ging. Hartstikke goed! Door de tips en verhalen op mijn website en onze mailwisseling was ze erachter gekomen hoe ze de komende tijd aan de slag wilde met haar passie. Geweldig! Dat voelt voor mij dan als een succes. En zo gebeuren er dagelijks leuke dingen.
PassiEmail
Wat ik doe om de PassiePraktijk onder de aandacht te brengen, voelt eigenlijk niet als marketingcommunicatie. Ik heb zes vrolijke ansichtkaarten met toepasselijke kreten om weg te geven. Ze zijn een groot succes! Verder loopt er veel via via (via vrienden, familie, kennissen), via de website, het passieblog, de PassiEmail, ontmoetingen met mensen, hier en daar publiciteit (zo heb ik vorig jaar een radio-interview gegeven en heb ik in dagblad Trouw gestaan). En afgelopen mei nog een artikel in de Sp!ts.
| Ik kan zo niet 1,2,3 bedenken waar ik spijt van heb. Elke dag is leerzaam voor me, ik geniet van de mensen die ik ontmoet en vind het leuk anderen blij te maken. Je zou het zo kunnen zien dat ik doe wat ik doe, omdat ik geen spijt wil hebben. Ik wil geen spijt hebben dat ik dingen niet heb gedaan die ik wel had willen doen. Ook willen Hans, mijn echtgenoot, en ik later geen spijt hebben dat we er voor ons gevoel te weinig voor Ibon, geboren in september 2007, zijn geweest. |
Genieten
Het nadeel van thuiswerken in combinatie met mijn zoontje vind ik dat je van te voren niet goed kan inschatten wat je in een dag kunt doen. En ik werk heel versnipperd. Ik ken geen werkdag van 9-5. Het is hier een uurtje, daar een uurtje, 7 uur 's morgens, in het weekend, 10 uur 's avonds. Daarnaast zou ik véééél meer tijd willen hebben. Maar goed, wie niet?
Er voor Ibon kunnen zijn en het gevoel van vrijheid vind ik grote voordelen. We hebben ervoor gekozen de zorg voor Ibon zoveel mogelijk zelf op ons te nemen. Hans werkt in Den Haag en heeft een verantwoordelijke baan die goed bevalt. We genieten heel erg van ons zoontje en ik zou die zorg niet willen missen, hoewel ik in de toekomst niet uitsluit dat hij bijvoorbeeld 1 dag naar een oppas gaat. Ik werk veelal als Ibon slaapt of als Hans thuis is. Als de kleine wakker is, gaan we vaak een stuk wandelen of samen spelen. En Ibon vindt het leuk om af en toe mee te tikken op de laptop ;-)
 De workshops met open inschrijving geef ik thuis, maar ik geef ze ook op locatie (in geval van bijvoorbeeld een groep collega’s of vriendinnen). De workshops open inschrijving vinden vaak op zaterdag plaats en dan gaan Hans en Ibon de hort op (meestal naar de opa’s en oma’s). Ik kan de workshops natuurlijk ook in een gehuurd zaaltje geven, maar ik hou de prijs graag aantrekkelijk. |
Ik heb verschillende werkplekken: boven op de studeerkamer achter de desktop. Of met de laptop op de bank of in de tuin. Heel flexibel dus!
Drie vliegen in één klap
Mijn werkschema? Chaotisch! Ik heb geen vast werkschema. Per week bepaal ik wat ik ongeveer wil doen en probeer een realistische inschatting per dag te maken. De ene dag werk ik 9 uur, de andere dag een uur, ene week 30 uur, de andere week 10. Gemiddeld zo&Mac226;n 20-25 uur per week. Wat ik allemaal doe? Mensen coachen (vaak wandelend), regelmatig workshops geven (en voorbereiden), informatie verzamelen voor de PassiEmail, passietips op mijn Passieblog geven, inspirerende mensen ontmoeten, gepassioneerden benaderen voor passieportretten en deze samenstellen, af en toe een boek lezen en sinds kort ook druk met de organisatie van de PassiePrijs.
Daarnaast spreek ik ook regelmatig af met vriendinnen om een lekkere wandeling te maken (3 vliegen in 1 klap: beweging, kletsen en buiten zijn met Ibon).
Wat zou je andere moeders aanraden die vanuit huis events willen organiseren?
Bedenk goed of je vreemde mensen in je huis wilt halen. Daarnaast is het belangrijk dat je voldoende ruimte hebt. Ik vind het zelf erg prettig om alles bij de hand te hebben en in een huiselijke omgeving de workshop de geven. Mijn workshops matchen niet met een saaie ruimte.
Of thuiswerken je bevalt, is heel persoonlijk. De een zal gillend gek worden zonder collega's en snel afgeleid zijn en de ander wil misschien nooit meer anders. Het hangt helemaal van je persoonlijke situatie, voorkeuren en wensen af. Of ik het zou aanraden zou ik laten afhangen van de persoon die ik voor me heb. |
Hans en ik verdienen samen genoeg om de dingen te doen die belangrijk voor ons zijn: prettig wonen net iets buiten het centrum van Utrecht, regelmatig op vakantie gaan, leuke dingen doen en goed contact met familie en vrienden. We zijn geen restaurantgangers en als we een weekend weggaan, gaan we liever camperen dan in een duur hotel zitten. We hebben ruim vier jaar geleden een 'onthaastingsstekje' in de bergen gekocht. Daar gaan we dan ook een paar keer per jaar toe; daarnaast verhuren we het appartement. Bergen, wandelen en skiën zijn namelijk onze gezamenlijke passie. Verder hebben we in 2000 ons huidige huis gekocht waar we niet alle twee voor hoeven blijven te werken om het te kunnen betalen.
Voordat we Ibon hadden, vond Hans het lastig om in de schatten of we nog wel de dingen konden doen die we toen deden. Dat is inderdaad altijd afwachten, maar dat heeft positief uitgepakt. Hij heeft er een heel goed en gerust gevoel over dat ik bij Ibon thuis ben en de PassiePraktijk daarnaast heb als eigen activiteit.
Alles wat je hartje begeert
Ik krijg hele leuke reacties op de PassiePraktijk. Voor veel mensen is het heel herkenbaar: je hebt over het algemeen alles wat je hartje begeert, maar wat raakt je nou echt? Toch wel heel veel mensen zijn daar mee bezig. Sommige mensen gaan aan de slag alleen al na het lezen van de PassiePortretten en tips op de website; anderen kunnen er na de workshop PassieImpuls of een paar 1-op-1 sessies weer tegenaan. Reacties op het feit dat ik thuiswerk? Heb ik nooit echt specifiek gehoord. Het valt voor veel mensen samen met de zorg voor Ibon. Ik merk wel dat niet iedereen dat ook zo zou doen. Uiteindelijk gaat het erom dat je je prettig voelt bij wat je doet.
naar Succesverhalen
naar boven
|
