NIEUWSFLITS Bakerzak uit Voorschoten is de vierde finalist van de LiveWIRE Young Business Award. Op 19 december 2005 streed Nikki Nooteboom, van wie het succesverhaal op de wahmsite staat, samen met de drie andere finalisten om 10.000 euro. Nikki: "Het begon allemaal met het kopen van jouw boek, nu sta ik in de finale van de LiveWIRE Young Business Award. Als enige vrouw (c.q. WAHM) van de vier finalisten. En dat binnen anderhalf jaar!" Nikki won uiteindelijk de tweede plaats!

Laatst las ik een verhaal van een Amerikaanse wahm die geheel natuurlijke schoonmaakmiddelen had ontwikkeld – omdat haar zoontje zwaar allergisch was voor normale, chemische schoonmaakmiddelen. Negen jaar later is haar bedrijf uitgegroeid tot een miljoenen imperium – terwijl dat niet eens haar plan was geweest. Zo zijn er veel wahms die een product of dienst ontwikkelen simpelweg omdat ze het zelf nodig hebben of missen... (zo schrijf ik de boeken die ik graag gehad zou hebben!).

Sylvie Bruyn en Nikki Nooteboom zijn twee wahms wiens kindjes (slaap-)problemen hadden. En wat daar uit voort vloeit...

Nikki Nooteboom, bedenker van de Bakerzak "Mijn man zei: "Maar jij hebt nu toch geconstateerd dat het er zou moeten zijn…" Briljant!"	Sylvie Bruyn, bedenker van de Pacco "Het is niet altijd makkelijk, het is keihard werken, maar voor mij en voor ons doet het wahmschap het meest recht aan ons gezin!"

Nikki: "Na mijn eerste zwangerschap en bevalling heb ik mijn baan als internetprojectmanager opgezegd om rustig aan het moederschap te wennen en te genieten van mijn kind. Ik ben twee dagen per week gaan werken als secretaresse bij de Universiteit Leiden. Een enorme omschakeling waar ik veel moeite mee had omdat ik hier totaal geen uitdaging had. Maar ik wist dat ik nog een tweede kindje wilde en heb daar nog even volgehouden.

Begin oktober 2003 is mijn tweede dochter geboren en ik had ouderschapsverlof opgenomen. Maar zelfs met ouderschapsverlof moet je er weer een keer aangeloven…het werk begint ooit weer. De jongste was heel onrustig. Een geweldig kind, maar zo ongelooflijk druk. Als je haar in bed legde begon het feest en dat ging na een uur over in een schreeuwsessie. Maaiende armen die niet meer stil te krijgen waren… Op een avond had ik het zo gehad, ik heb haar slaapzak gepakt en de armsgaten dichtgenaaid. Maar toen ik haar daarin legde, schrok ik en realiseerde ik mij dat dat te gevaarlijk was. Inbakeren stond ik wel voor open, maar mijn dochter had eczeem en mij werd afgeraden daar aan te beginnen. En ik vond het een hele heisa, het leek me erg "ingewikkeld".

Gefrustreerd liep ik rond en foeterde tegen mijn man dat ik niet begreep waarom er niet een slaapzak bestond waar de armpjes in zaten. Zijn (briljante ;-) antwoord was: "Maar jij hebt nu toch geconstateerd dat het er zou moeten zijn…". Dat was waar, maar ja, hoe doe je dat financieel en ik ben pas drie maanden geleden bevallen. Ik liet het los. Totdat iemand mij vroeg wat mij tegenhield. Daar ben ik eens goed over na gaan denken. Ik heb alles uitgeschreven, de financiën op een rij gezet en de conclusie was duidelijk: ik moest het gewoon gaan doen. Maar als je iets doet, moet je het goed doen. Het WAHM-boek heeft mij geholpen om informatie te vergaren. De ervaringsverhalen geloofde ik niet zo erg; dat succes moest zich eerst maar eens bewijzen. Nu schrijf ik er zelf over…"

Geduld, o wat moeilijk
Een paar dagen later heb ik ontslag genomen en ben ik aan de slag gegaan met het ontwerp en de zakelijke kanten. We moesten ook nog even verhuizen, maar ik zou in het nieuwe huis een geweldige werkplek kunnen creëren, dus het was het harde werk meer dan waard. Samen met een inmiddels ex-collega die coupeuse is, heb ik het prototype ontwikkeld. Daar gaat best wat tijd overheen, het ideale model is functioneel en veilig. Maar toen het er goed en wel was, was mijn bakerzak geboren en ik was van een schreeuwend kind af. Het werkte!!! En hoe; ze sliep niet alleen ineens door en 12 uur achter elkaar, het eczeem werd veel minder omdat ze niet in haar gezicht kon krabben.

Dit moeten anderen weten dacht ik. Maar ja een bedrijf start je niet zomaar, zeker niet als je een product hebt dat gemaakt moet worden. Verder heb je je investeringen, verzekeringen, je huisstijl, enz. Maar ik weet inmiddels wat "go with the flow" inhoudt. Het leek wel dat op het moment dat het nodig was, alle oplossingen op me af kwamen. Ik ontmoette de juiste mensen op het juiste moment en kreeg op het juiste moment brainwaves die ik nodig had. In dit hele proces heb ik echt geleerd dat je dingen los moet laten om er iets mee te kunnen. Het komt altijd goed, en zo niet vandaag dan wel morgen. Geduld, o wat moeilijk."

Sylvie: "Toen ik 4,5 jaar geleden ons derde kind (toen zes maanden) ging inbakeren, bleek het voor hem een wondermiddel. Eindelijk kon ons kereltje slapen en konden we gaan genieten van elkaar. Ik was direct zo enthousiast over het inbakeren dat ik besloot een gebruikersvriendelijke doek te ontwerpen. Puur uit idealisme. Ik vond dat het inbakeren veel meer aandacht verdiende. Ik had niet direct plannen om commercieel te gaan.

Toen ik ging ontwerpen was er nog geen kant-en-klare inbakerdoek op de markt. Het inbakeren met behulp van 2 losse doeken was mijn uitgangspunt. Deze manier was veilig en werd in de praktijk al jaren toegepast. Door mijn eigen ervaring wist ik precies de lastige kanten van deze methode en deze heb ik verbeterd door middel van de Pacco.

Kiezen
Het ontwerpen en testen van de Pacco kostte heel veel tijd en hoewel ik nog niet wist welke zakelijke weg ik ermee wilde bewandelen, heb ik toen eerst maar octrooi aangevraagd voordat ik de Pacco op de markt bracht. In de zomer van 2000 - ik was toen nog niet officieel voor mezelf begonnen - wisten sommige wijkverpleegkundigen mij al te vinden. Vanaf die tijd ging alles in een sneltreinvaart. Een eerste eenvoudige site laten maken. Zelf een internetaansluiting geregeld - dat leek me ook wel handig! – en een folder ontworpen. Intussen werkte ik nog twee dagen per week als verpleegkundig zorgcentralist en deed ik de boekhoudig van het bedrijf van mijn echtgenoot. Dit combineren met een gezin met 3 jonge kinderen was natuurlijk niet haalbaar. Ik moest kiezen. Mijn betaalde baan viel af. Vanaf 1 februari 2001 ben ik een wahm. Het bevalt prima!"

Zowel Sylvie als Nikki hebben er voor gekozen hun producten niet zelf te maken. Nikki: "In eerste instantie was ik van plan om zelf te gaan produceren. Als ik daar nu aan terug denk moet ik eigenlijk een beetje lachen. Er is een groot verschil tussen iets leuks in elkaar zetten voor een kennis of professionele producten verkopen aan mensen die je niet kent. Verder had ik nog nooit een naaimachine van dichtbij gezien… Toen was het idee om coupeuses in dienst te nemen die voor mij de productie zouden doen. Maar deze mensen vinden is moeilijk en meestal doen ze het erbij en kan je dus niet echt van ze op aan als het om leveringstermijnen gaat. Verder maakt niemand hetzelfde product op dezelfde manier dus je kan geen constante kwaliteit leveren.

Over "the flow" gesproken. Ongeveer een jaar geleden heb ik eens een mailing gekregen van een atelier in Gouda die zijde babyslaapzakjes maakt, deze had zij verstuurd aan mij onder de naam van mijn massage- en yogastudio die ik toen had. Om de een of andere vage reden heb ik deze mailing bewaard, ja zelfs mee laten verhuizen naar het nieuwe huis. Ik zat even stuk over de productie en dacht; laat ik haar eens bellen om te vragen hoe zij dat doet.

Karwei
Dat was een gouden greep. Deze dame heeft 20 jaar ervaring in de confectie en zij doet ook productiebegeleiding. Ik ben halsoverkop in de auto gestapt en naar haar toe gereden. We hebben eindeloos gepraat en het klikte direct. We zijn tot een overeenkomst gekomen; ik lever haar alle materialen aan en zij zorgt ervoor dat de productie gedaan wordt. Natuurlijk betaal ik haar, maar als ik het zelf had moeten doen dan had dat een probleem kunnen worden. Ik weet immers niet wat je van een atelier mag verwachten qua prijzen en kwaliteit. Zij weet wat ze doet; ze controleert alle stuks die van het atelier komen. Ik hoef alleen te kijken of het aan de door mij gestelde eisen voldoet, is er iets mis, dan regelt zij dat. De toepassing van de bakerzak is simpel en het idee ook, maar het in elkaar zetten is een heel karwei. Dit is toch wel les nummer twee geweest voor mij: blijf bij je leest! Ik ben commercieel en zakelijk goed en daar moet ik mij persoonlijk op richten."

Nikki's bedrijf is net een paar maanden oud, terwijl Sylvie al een paar jaar bezig is. Hoe verklaart zij haar succes? Sylvie: "Een combinatie van factoren heeft hiervoor gezorgd. Ten eerste mijn gedrevenheid. Ten tweede contact en steun zoeken bij de juiste mensen. Zo heb ik voor het octrooi buiten Nederland een licentieovereenkomst gesloten met de man achter de Tummy Tub. Het was onhaalbaar om in mijn eentje ook nog eens de buitenlandse markt op te gaan. Ten derde de combinatie van een veilig product en de mogelijkheid tot deskundige, individuele begeleiding. Inbakeren is meer dan een set doeken!

Veel ouders hebben vragen op het gebied van voeding, ontwikkeling, regelmaat, afbouwen, e.d. Hoewel ik zelf verpleegkundige ben, kan ik alle ouders niet zelf te woord staan en ben ik zeer blij dat andere, ervaren verpleegkundigen dit werk opgepakt hebben en dus de Pacco met hun deskundigheid combineren. Ik zie deze verpleegkundigen als mijn collega's. We komen een paar keer per jaar bij elkaar om aan intervisie te doen en uiteindelijk de kwaliteit van zorg rondom onrustige kinderen steeds verder te verbeteren en te verbreden. Zo kunnen ouders inmiddels persoonlijk, telefonisch of via e-mail een advies vragen. Deze samenwerking geeft mij bovendien de gelegenheid om andere projecten te doen zoals het maken van een inbaker-video en het schrijven van een lespakket."

Vooral de opstart van haar bedrijf heeft Nikki veel tijd gekost: "Door de opstart van het bedrijf heb ik veel moeten werken. Nu is het even rustig omdat ik alleen de orders verwerk en aan commerciële activiteiten doe en verder geen collecties hoef samen te stellen of sites hoef te bouwen. In de afgelopen periode heb ik veel moeten bedenken en moeten beslissen:

• ondernemingsplan
• financiën regelen, ook fondsen werven
• huisstijl: uiterlijk folders, website, autoreclame e.d.
• website bouwen
• patroon optimaliseren
• groothandels zoeken, stoffen en fournituren uitzoeken en inkopen
• productie uitzoeken en opstarten
• commerciële activiteiten ontplooien

De drukte, wat overigens erg leuk is, begint begin augustus weer omdat dan de nieuwe stoffencollecties binnen zijn. Ik moet dan gaan bepalen hoe mijn eigen wintercollectie eruit gaat zien."

Succes
Sylvie is moeder van 5 kinderen: Wouter (9), Maaike (8), Arend (5) en Douwe & Gijs (2): "Het hele inbakerverhaal is voor mij begonnen bij Arend. Zonder dat ik er in het begin erg in had, raakten wij in een neerwaartste spiraal van oververmoeidheid. Arend deed na enkele maanden alleen nog maar hazenslaapjes en werd steeds 'drukker' om de moeheid maar de baas te blijven. Op een gegeven moment waren Arend en ik twee hoopjes ellende geworden, puur van moeheid. Ik brulde soms nog harder dan hij. Ik las eens over inbakeren en ik herkende wat er geschreven werd over die vicieuze cirkel. Arend was zes maanden toen wij hem voor het eerst inbakerden. Ik was nog niet klaar met inpakken of hij sliep al!

De kroon op mijn werk kwam na de geboorte van de jongste 2 jongens. We wisten niet dat we een tweeling zouden krijgen... totdat Douwe geboren werd. Hij was veel kleiner (2800 gram) dan de verloskundige had verwacht dus ze zei direct: Syl, je krijgt nog een kindje... Een half uur na zijn broertje werd Gijs geboren. Een wonder van 3400 gram. Thuis bevallen van twee gezonde jongens, ik zal het nooit kunnen bevatten dat me dat 'zomaar' is overkomen. Het zou mijn laatste borstvoedingservaring worden. Omdat ik bij Arend met borstvoeden 'moest' stoppen vanwege uitputting, was ik dit keer vastbesloten om er een borstvoedings-succes-story van te maken. Maar ja, met twee? Onvoorbereid? Ik ging ervoor!

Na ongeveer zes weken werd het voor het eerst echt moeilijk. De combinatie met twee schoolgaande kinderen en een kleuter thuis... Ik besloot de kleine jongens te gaan inbakeren. Als ik zag dat ze moe waren, wikkelde ik ze in en gingen ze negen van de tien keer lekker slapen. Ze werden weliswaar wisselend, maar uitgerust wakker. Geen hazenslaapjes en geen twijfel over wel of geen honger. Het voorkwam veel onzekerheid en vermoeidheid en het betekende de redding van de borstvoeding! Uiteindelijk heb ik de jongens zes maanden volledig gevoed. Daarna kregen ze een vaste hap erbij en werd het langzamerhand minder zwaar en ging ik steeds meer genieten van die knusse momenten. We genieten er nog steeds van. Het kunnen voorkomen van extreme moeheid en het kunnen genieten van mijn jongste kinderen is mijn grootste beloning, mijn grootste succes geweest van de afgelopen jaren."

Beheersing
Kika (2001) en Puck (2003) zijn de twee dochters van Nikki: “Mijn oudste dochter vindt het niet geweldig, werken met haar erbij is moeilijk. Maar ook dat moet ze leren. Belangrijk is wel heb ik gemerkt dat je duidelijk bent; dus wanneer werk je en wanneer ben je er volledig voor je kinderen. Met een schuin oog naar je computer gluren tijdens het leggen van een puzzel werkt niet voor je kind en niet voor jou.

Ik werk wel eens met de jongste erbij, die kruipt gezellig rond het bureau. Minder met de oudste, zij vindt het echt niet leuk. Maar soms kan het niet anders en dat leg ik haar dan duidelijk uit. Ik zeg dan hoe lang ik even ga werken en dat we samen iets gezelligs gaan doen als ik klaar ben. En daar hou ik mij uiteraard ook echt aan. Maar dat is soms moeilijk als je toch nog even iets af moet maken. Beheersing is van groot belang.

De oudste gaat al sinds zij een jaar is twee dagen naar de crèche. De jongste zat er net op (10 weken oud) en die hebben we er weer afgehaald om zo geld uit te sparen. Eigenlijk bizar, je zou juist kinderopvang mee moeten financieren om zo tijd te hebben om te werken. Maar dat hebben we dus niet gedaan, gelukkig gaat mijn moeder vanaf 1 juli één dag per week op de jongste passen. Verder is mijn man op vrijdag thuis, ik heb dus per week twee volle dagen om (achterelkaar) te werken.”

Sylvie: "De kinderen weten haast niet beter. Het is een onderdeel van ons gezin. Papa is eigen baas en werkt buitenshuis, terwijl mama Pacco's opstuurt en verstand heeft van computers (ahum) en dat vinden ze soms best handig. Mijn echtgenoot staat achter mijn bedrijf al zou hij het zelf op een andere manier runnen."

Psychologische grens
Sylvie en haar man hebben de garage omgebouwd tot kantoor, zodat zij daar rustig en ongestoord kan werken; Sylvie heeft twee dagen per week oppas aan huis. Nikki runt haar bedrijf vanaf de zolder: "Mijn werkplek bevindt zich bij ons op zolder. Een gedeelte hiervan heb ik ingericht als "mijn domein"; bureau met computer, printer, voorraad, stoffen etc. De rest van de zolder is speelparadijs voor de kinderen. Ik overweeg nog wel een gordijn tussen deze twee ruimtes te hangen, anders lonkt de computer wel erg als je besloten hebt tijd met je kinderen door te brengen. Een flexibele, maar psychologische grens ;-)"

Nikki: "Natuurlijk ben je geld kwijt als je een eigen bedrijf start. Met name als je een product maakt, je hebt namelijk voorraden die je moet financieren. Maar als je een beetje handig bent en creatief kunt omgaan met oplossingen, dan kan je ook veel besparen.

Bij het doen van investeringen is het denk ik belangrijk constant af te wegen hoe perfect iets moet zijn. Je eigen perfectionisme kan je behoorlijk in de weg zitten. Kan het ook iets minder zonder dat het afdoet aan de kwaliteit? Zo heb ik een hele goede printer aangeschaft zodat ik mijn eigen drukwerk kan maken. De kosten die ik heb uitgegeven aan deze printer heb ik er al lang en breed uit als je het vergelijkt met het laten vervaardigen van drukwerk. Je bent hierdoor ook flexibeler; je kunt immers steeds wijzigen in je materiaal. Bij drukwerk heb je te maken met hoge oplages."

Investeren is meestal niet eenmalig: productvernieuwingen, drukwerk, nieuwe apparatuur, nieuwe producten... Sylvie: "Ik heb in eerste instantie veel geïnvesteerd in octrooikosten. Nu betaal ik de jaarlijkse taxen, dat is de overzien. Daarnaast is er steeds meer geld gaan zitten in het ontwikkelen en drukken van foldermateriaal en gebruiksaanwijzingen. Deze zijn qua layout steeds professioneler geworden en ook de inhoud werk ik jaarlijks bij. De richtlijnen en adviezen op het gebied van inbakeren zijn de afgelopen jaren steeds bijgesteld naar verbeterde inzichten. Mijn laatste investering is een video over inbakeren, die net klaar is."

Gek en slim
Nikki: "Het lijkt allemaal zo vanzelf te gaan bij mij. Ha, ha, niets is minder waar. Ik heb echt wel eens scheldend op het punt gestaan de computer het raam uit te gooien. Ik heb zo moeten wennen aan het combineren van privé en zakelijk, of juist het scheiden hiervan. Verder stond mijn partner in het begin helemaal niet achter mij. Hij vond het eng, met name financieel. Gelukkig heb ik hem weten te overtuigen en enthousiasmeren. Hij is de grootste bakerzak-fan die ik me voor kan stellen. Als jij achter je product of dienst staat, dan zijn er altijd anderen die daar ook achter staan. Wellicht niet iedereen, maar dat hoeft ook helemaal niet. Iedereen kan en moet zijn eigen keuzes maken.

Wat ik zo grappig vind is dat met name mensen die (nog) geen kinderen hebben zich altijd verbaasd afvragen waarom de bakerzak niet allang bestond? Tja, de grootste successen zijn vaak de simpelste en meest voor de hand liggende dingen. Je moet alleen maar net "gek en slim" genoeg zijn er ook iets mee te doen. Het model van de bakerzak is gedeponeerd en is hierdoor ook uitsluitend via organisatie de bakerzak verkrijgbaar."

Dan stop je toch...
Sylvie: "Na de geboorte van Douwe en Gijs heb ik vaak getwijfeld of ik ons gezin wel met mijn werk kon combineren. Ik raakte soms zo gefrustreerd van al die dingen die ik graag wilde doen maar waar ik geen tijd voor kreeg. Rob is nu eenmaal kostwinner. Van mijn bedrijf kunnen we niet leven. Ook al denken velen dat ik een slaatje heb geslagen uit het 'modeverschijnsel inbakeren'. Ik maak winst, ik heb ruimte om in nieuwe projecten te investeren, maar rijk ben ik er na 5 jaar niet van geworden. Dat is ook niet mijn doel geweest. In mijn bedrijf kan ik mijn creativiteit en mijn eigen ideeën kwijt. Ik krijg er vooral voldoending en waardering voor terug.

Voor sommigen klinkt het onbegrijpelijk, maar mijn werk en het geven van borstvoeding zijn mijn grootste energieleveranciers geweest! En nog. En dat terwijl de buitenwereld het eerst geneigd was te zeggen: "dan stop je toch met werken" of: "zou je niet eens stoppen met de borstvoeding" als ik er moe uit zag... Ik heb geleerd om persoonlijke prioriteiten te stellen en goed voor mijn innerlijk te zorgen. Als mama gelukkig is, is het hele gezin gelukkig (is geloof ik eens gezegd door Oprah Winfrey). Het is niet altijd makkelijk, het is keihard werken, maar voor mij en voor ons doet het wahmschap het meest recht aan ons gezin!"

Nikki Nooteboom Meer informatie over de Bakerzak: www.bakerzak.nl of www.babyslaapzak.nl Tel. 071-5136096	Sylvie Bruyn Meer informatie over de Pacco inbakerdoek: www.pacco.nl Meer informatie over inbakeren: www.inbakeren.nl Tel. 0341-422627

• Energieke Gwennie: "Hoe raar kan het leven verlopen?!"
• Eigenwijze Marja: "Langzamerhand begon zich een plan te ontwikkelen..."
• Prettymum Pamela: "Toen een flink deel van ons spaargeld was omgezet in dozen kleding met een gat erin, hebben wij elkaar wel even aangekeken..."

naar boven